Consternation: translate English

Summary

English to Dutch: more detail...

consternation:
- verbijstering; schrik; consternatie; verslagenheid
Wiktionary:
- consternation → commotie, consternatie
- consternation → verbijstering, loomheid, slapheid, traagheid, vadsigheid, slapte, stilstand, droefgeestigheid, melancholie, zwaarmoedigheid, weemoed, bedroefdheid, mistroostigheid, somberheid, afmatting, matheid, moeheid, vermoeidheid, vermoeienis, consternatie, ontsteltenis, verslagenheid, aftrek, apathie, dofheid, lusteloosheid, wezenloosheid, moedeloosheid, stupor

English

Detailed Translations for consternation from English to Dutch

the consternation (fright; upset; repulsion; confusion; dismay; alarm)
de verbijstering; de schrik
- verbijstering [de ~ (v)] noun
- schrik [de ~ (m)] noun
the consternation (dismay)
de consternatie
- consternatie [de ~ (v)] noun
the consternation (dismay; dejection)
de verslagenheid
- verslagenheid [de ~ (v)] noun

Noun	Related Translations	Other Translations
consternatie	consternation; dismay
schrik	alarm; confusion; consternation; dismay; fright; repulsion; upset
verbijstering	alarm; confusion; consternation; dismay; fright; repulsion; upset	bewilderment; confusion; perplexity; puzzlement
verslagenheid	consternation; dejection; dismay
-	alarm; dismay

consternation

noun

Cross Translation:

From	To	Via
• consternation	→ verbijstering	↔ Bestürzung — Gefühl zufolge einer unerwarteten schlechten Nachricht
• consternation	→ loomheid; slapheid; traagheid; vadsigheid; slapte; stilstand; droefgeestigheid; melancholie; zwaarmoedigheid; weemoed; bedroefdheid; mistroostigheid; somberheid; afmatting; matheid; moeheid; vermoeidheid; vermoeienis; consternatie; ontsteltenis; verbijstering; verslagenheid; aftrek; apathie; dofheid; lusteloosheid; wezenloosheid; moedeloosheid	↔ abattement — diminution rapide, d’une durée plus ou moins longue, des forces physiques et des fonctions psychiques.
• consternation	→ stupor; consternatie; ontsteltenis; verbijstering; verslagenheid	↔ stupeur — médecine\|fr trouble organique et mental, caractérisé par la suspension complète de toute activité mentale et extérieure.
• consternation	→ stupor; consternatie; ontsteltenis; verbijstering; verslagenheid	↔ stupéfaction — étonnement profond qui produire la stupeur.